Love Conquers All
Een interview met Sioejeng Tsao
Aan de Buiksloterweg staat een dertig meter lange muur. Tot 25 juni zie je hier het werk van Sioejeng Tsao, ook bekend als SEEYOUSIOE. Tolhuistuin nodigde haar uit om op deze muur haar visie te geven op de toekomst van de stad. Ze ontwierp een veelkleurig en hoopvol scenario voor Amsterdam: Love Conquers All, met beelden die verwijzen naar antiracisme, klimaatrechtvaardigheid, LGBTQIA+ vrijheid en feminisme.
Wilde je altijd al kunstenaar worden? Ik wilde graag illustrator worden. Volgens mijn omgeving was dat onhaalbaar, als kunstenaar zou je niet genoeg verdienen. Daarom koos ik voor veiligheid en stabiliteit, met de opleiding Grafisch Vormgeving aan het Rotterdam Grafisch Lyceum. De consistentie in mijn werk, het nemen van risico’s en social media hebben me gebracht waar ik nu ben.
We zien in je werk veel activisme. Ook in de onderwerpen die je bespreekt op social media. Hoe is dit ontstaan? Activisme is met me meegegroeid. Ik had altijd al een radar voor onrecht. Ik nam het op voor kinderen die gepest werden in de klas. Later begon het me op te vallen dat de evenementen die ik bezocht vaak gingen over gemarginaliseerde groepen. Eerder was het vooral een uitlaatklep om het in mijn tekeningen te delen. Nu is het een bewuste keuze. Op deze manier wil ik bijdragen aan meer begrip en representatie.
Hoe zou je jouw stijl zelf omschrijven? Dat vind ik heel moeilijk. In mijn werk staat een kleurrijke verkenning van maatschappelijke onderwerpen en onderdrukking centraal. Ik verpak zware onderwerp in kleur, zodat het toegankelijker wordt. Aan het begin van mijn carrière gebruikte ik veel zwart en wit. Dat werd snel duister. Eigenlijk was dat een weerspiegeling van mijn persoonlijke helingsproces. Ik ben nu veel hoopvoller en dat zie je terug in mijn kleurgebruik.
Zo’n hoopvolle stem is natuurlijk heel fijn. Op je Instagram spreek je je ook uit over dingen waar je tegen aanloopt, zoals white allyship. Hoe ga je daarmee om? Ik merk dat hoe hoger op je komt, hoe witter het is. Witte mannelijke illustratoren, bijvoorbeeld, kregen veel aanzien. En ik vroeg me af waarom ik dat niet krijg, terwijl m’n werk niet slechter is. Inmiddels heb ik een niche opgebouwd. Sommige mensen vinden dat te heftig en te controversieel. Ik zoek zelf graag de grens op, zodat ik heel duidelijk ben in mijn boodschap. Ik vind het fijn om te merken dan opdrachtgevers die duidelijke boodschap willen delen. Zo voel ik me niet beperkt in mijn keuze van opdrachten. Ik ben de meest authentieke versie van mezelf en ik hoef mezelf nooit in te houden.
Love conquers all, wat zien we op de muur? Links zie je een zwarte vrouw en een zwart kindje. Ze leest uit een boek anti racist baby. Ik geloof dat educatie belangrijk is voor een betere samenleving waarin we collectief elkaar kunnen blijven leren over onderwerpen waar we te weinig van weten. Zo kunnen we meer begrip voor elkaar krijgen en naar elkaar toe groeien. Met de vrouw en haar kindje wil ik tegelijkertijd laten zien dat we ook proactief antiracistisch kunnen zijn. Voor mij was het belangrijk om een zwarte vrouw op een niet stereotype manier te portretteren.
Op het tweede beeld zie je een queer koppel. Dit is een knipoog naar Pete Wu. [red: schrijver en journalist, maakte de documentaire ‘Pete en de Bananen’ over daten en liefde als jonge Oost-Aziatische Nederlander]. Een transpersoon kust hem. Ik heb deze persoon bewust een tattoo van de transvlag gegeven. Ik wil dat men ziet dat ik hun zie.
Naast het koppel zie je een protestbord: save the planet. We moeten samen zorgdragen voor de aarde. In Amsterdam leven we al best bewust en er wordt veel aandacht besteed aan het klimaatprobleem. Maar ik vind de intersectionaliteit van groot belang. We moeten begrijpen dat mensen van kleur de eerste slachtoffers zijn van klimaatverandering.
Helemaal rechts op de muur zie je een islamitische vrouw met een T-shirt van ‘Verdedig Noord’. Ze duwt een witte man in rolstoel voort. De moslimgemeenschap draagt zoveel bij in de maatschappij. Die beelden worden niet vaak genoeg getoond.
Dat past bij de overall boodschap. Ik vind het belangrijk dat men zichzelf kan terugzien op de muur en zo voelt dat ze gezien worden. Het vormt voor mij een hoopvolle boodschap, als tegenhanger van bijvoorbeeld de verkiezingsuitslag in maart.
Wat is jouw hoop voor de toekomst? Ik hoop op meer begrip en verbondenheid met elkaar. We leven nu in een polariserende tijd. Ik geloof dat het nodig is om naar elkaar toe te groeien voor een gezondere, duurzamere samenleving. En met duurzaam bedoel ik: een samenleving die op goede fundamenten is gebouwd en lange termijn in harmonie kan bestaan, in plaats van met tijdelijke oplossingen. Hoe we dit kunnen realiseren?Door actief te blijven nadenken en investeren in verbetering. Zo maken we van Amsterdam een stad voor iedereen.
Wat zou je nog graag willen maken? Er is nog zoveel wat ik wil doen! Een enorme mural of een expo in Taiwan of in China zodat ik ook daar als kunstenaar gezien kan worden. Een kinderboek met een Oost-Aziatisch meisje als hoofdpersonage lijkt me heel vet. In de Oost-Aziatische cultuur worden vrouwen niet vaak als krachtig of als leider gezien. Zo’n leidersrol zou ik juist willen laten zien, dat wij dat óók mogen zijn.
Wat zou je willen meegeven aan jonge talenten, de Sioejeng’s van de toekomst? Aan jonge meisjes zou ik willen meegeven: laat je niet tegenhouden door het idee dat andere van je hebben. Als ik naar mijn eigen leven kijk is dat het allerbelangrijkste. Ik heb mezelf lang laten limiteren door ideeën van familie en vrienden over wat niet kon, dat ik ook m’n eigen dromen ging beperken. Als ik al eerder had geweten dat hun mening mij niet vormt dan was ik eerder ervoor gegaan. Consistentie en er echt honderd procent voor gaan is zo belangrijk. Maar geduld hebben en openstaan om te leren ook. Denk intuïtief en leg de lat hoog voor jezelf.
Beeld: Bete van Meeuwen
Love Conquers All is nog tot 25 juni te zien aan de Buiksloterweg.
